Rob van Niekerk
1958 – 2025

Wat erg heb 22 jaar mee gedaan met de horontoer dus ik wens iedereen heel veel sterkte met het verlies van rob

Lieve Rob,

Een van die mooie eigenschappen van jou, was, dat je soms als een van de weinigen geloofde in nieuw en opkomend talent. Daardoor mochten zo veel artiesten, jong en oud, gelauwerd of blue, ervaren hoe het is om te spelen voor publiek, om te reizen met gelijkgestemden, om samen uit te pakken en samen in te pakken, te varen, droog te vallen. ...iets met lauwe biertjes (die na een paar dagen precies hetzelfde als 'koud' smaken... te veel om op te noemen werkelijk.....

Wat ga ik jou missen, en ja wat heb ik dan zelf spijt dat ik niet onlangs nog even had gebeld. Gewoon 'hoe gaat ie' of zo. Aan een ieder: nu bellen wie je had willen bellen als diegene nu weg zou vallen. ;-)

Echt hele hele hele mooie en goede herinneringen aan jou Rob.

Zoveel dank voor alles.

Sterkte aan iedereen die Rob nu ook moet missen.

En wat een groot gemis.

Lieve laatste groet,

Chris

Vaarwel Rob

Groet aan alle nabestaanden.

Goede tijden gekend bij Horizon toer.

Groet Erik (team ed en Frits)

Terschelling 16 mei 2025

Lieve Sonja,

Tijdens een bezoek aan Terschelling komen we bij toeval op de site van de Horizontoer en zien tot onze grote schrik het in memoriam bericht van Rob.

Ons gesprek en onze gedachten gingen gelijk terug naar de huifkartocht die we samen met jullie gemaakt hebben over een mega slecht zandpad, waarbij we compleet door elkaar geschud werden. Maar wat hebben we gelachen!!!!

De volgende dag zijn we nog naar de expositie van Rob geweest op West en hebben nog steeds zijn mooie fotoboek!

Later ook nog een ontzettend fijn gesprek met elkaar gehad bij de Rustende Jager. Een herinnering om nooit te vergeten.

Helaas is het er na die tijd niet meer van gekomen om nog contact met elkaar te hebben.

We denken aan je en wensen je heel veel sterkte!

Rob, je maakte deze wereld een stukje lichter en gaf het kleur. Dankjewel!!!

Liefs,

Fritz en Els uit Petten

Lieve Rob,

19 was ik en ik mocht Paint a Future begeleiden tijdens de toer. Ik was eigenlijk heel bang, ging ik dit nu in m’n eentje doen? Daar stond ik op de kade bij Poolster en deze grote man met zwart witte schoenen denderde voorbij. ‘Ik ben Marjon’, dat was leuk voor me zei jij. Vlug zei ik er maar achteraan wat ik kwam doen, een blik van herkenning en meteen daarna een warm welkom…

Dit moment is nog vaak naverteld, net als dat jij mijn vader aan de telefoon kreeg. (Vaste lijn, mobieltjes hadden we nog niet). ‘En wie bent u dan?’ Dat was jij niet gewend, dat vaders eerst eens even wilden weten wie jij was voordat je hun dochter aan de lijn kreeg. Want bij Horizontoer kon en mocht álles. Het kwam goed, je mocht met me praten en Horizontoer heeft als een rode draad door mijn leven gelopen. En jij? Jij was er altijd. Dat eerste jaar, 2004, leerde ik je kennen te midden van je gezin; lieve Sonja, Yoris en Yetske, Zjoske met mini stelten en ontdeugende Yesse (plofkop!). Wat was ik onder de indruk van alles.

Jullie festival heeft mijn leven onuitwisbaar aangeraakt, ik vond er mijn liefde voor de platbodems, ik vond er liefde en vaak een knuffel van jou, fijne gesprekken en heel veel intens plezier. Ik werd er (wereld)wijzer, vond er ‘mijn mensen’ en kreeg meer zelfvertrouwen.

Ondertussen was ik ook wel eens kritisch, ik las deze week nog een mailwisseling uit 2008 waarin je de dialoog met respect aanging. Dat gaf me vertrouwen als jong mens.

Vele toers volgden en we zijn elkaar nooit helemaal uit het oog verloren. Af en toe een appje in de Corona jaren. 30 juli 2023 postte je een Facebook bericht over Horizontoer waaronder het hélemaal losging. Zoveel enthousiasme, jij greep deze kans om te gaan bellen en langzaam maar zeker groeide er een nieuw team dat in 2024 een weer een geweldige toer neerzette.

Jij had wel een theorie betreft dit succes ‘weet je Marjon, het is zo goed omdat ik me er nu eens niet mee bemoeid heb’ ❤️ We weten dat dit niet alleen maar zo was, want achter de schermen had je de steunende woorden of die ene goeie connectie!

Gelukkig waren ze er in 2024 weer, de knuffels op de kade. Wat had ik ze nodig en wat wist jij dat goed.

Ik genoot ervan om jou te zien als vakantieganger op het festival, samen met Sonja genietend van alles om je heen en ik had jou er zo graag nog 100x bij willen hebben.

Lieve Rob, ik koester de vele mooie momenten, de mooie herinneringen.

Mijn hart gaat uit naar Sonja, Zjoske, Yoris, Yetske en Yesse hun partners en gezinnen. Ik wens hun heel veel kracht en steun bij elkaar.

Jarenlang kwam de horizontoer op Texel.

Rob werd door ons 'De Indiaan' genoemd. Een kleurrijk eigen mens met een mooie open blik, zonder kapsones.

Een uitermate markante man, altijd samen met zijn lief aan zijn zijde.

Áltijd de herkenning, elk jaar opnieuw, leuke gesprekken, een drankje uitwisselen op het terras. Een vriendin vaarde dikwijls mee (Aaltje), het hele concept zat zo goed in elkaar, talentvolle artiesten, je zag Rob zichtbaar genieten van zoveel saamhorigheid, onmiskenbaar herkenbaar tussen het -ook volop genietend- publiek. En dan altijd weer de glimlach en de zwaai.

Geboren op dezelfde dag, las ik. Een pure ram was hij zeker.

Wat een leegte laat hij jullie na, verbijsterend, machteloos... maar hij zal niet vergeten worden, sommige mensen laten diepe indruk achter. Het leven volop geleefd, samen met jullie indrukwekkende en mooie herinneringen gemaakt..koester deze.

Ik wens Sonja, de (klein)kinderen, en andere dierbaren onnoemelijk veel kracht toe, voor nu , bij het afscheid- en volgende zware momenten.

Lieve groet vanaf Texel, Yvette

Lieve Rob,

Ik was net 18, wilde heel graag mee met horizontoer en dacht; ik ga maar gewoon, helemaal alleen. Ik deed heel erg mijn best om niet te laten zien dat ik het doodeng vond. Horizontoer was als thuiskomen, na die keer ging ik de daaropvolgende keren weer mee. Ik heb zó ontzettend veel geleerd daar. Gewoon, van mens zijn en dicht bij jezelf blijven, daar was jij heel goed in.

Ik ben van hoog naar laag, van links naar rechts gevlogen de afgelopen jaren, je bent er echt altijd geweest. Je zag me, in het grootse en het kleine, vooral het kleine.

Dank je wel Rob, voor het vertrouwen in mij; als mens zijn, ook als ik dat soms kwijt was.

Je bent in zo ontzettend veel mensen hun hart gaan zitten en ik hoop dat dat troost biedt voor Sonja, Zjoske, Yetske, Yesse & Yoris.

Veel liefs, Berber

Rob was een vast punt in mijn tijd als frontman van Bluesmasters (later BMaster). Door zijn drive wist hij mij op hogere hoogten te krijgen als performer. Man, ik ga jou en je fantastische schoenen missen!

Lieve lieve Rob,

Het is een gek idee dat zonder jouw wilde ideeën mijn leven er zo anders had uitgezien. Horizontoer is jarenlang een heel groot onderdeel van mijn leven geweest; dat gekke, heerlijk onpraktisch festival waarin niets onmogelijk was, de vrijheid allesomvattend en iedereen mocht zijn zoals je bent. Eigenlijk een festival precies zoals jij bent. Toen ik samen met Marrit begon als presentator hadden we nul ervaring en je liet ons gelijk die eerste toer weten dat je volledig achter ons stond. Bij het laatste optreden op Ameland greep je zelf de microfoon en gaf ons een enorme kikker-knuffel cadeau. De jaren erna bleef ik bij Horizontoer en werd ik zelf onderdeel van de organisatie. Jij trok je juist steeds meer terug, het was aan ons om de kar nu te trekken. Het voelde alsof ik onderdeel mocht worden van een hele grote vanzelfsprekende familie. Ik leerde er zoveel: praktische organisatieskills maar vooral heel veel levenslessen. Tijdens één van de horizontoer-edities ontmoette ik de liefde van mijn leven. Inmiddels is er ook een Horizontoer-baby. Het blijft een gek idee dat dit er misschien allemaal niet was geweest zonder dat wilde idee van jou en Sonja; Horizontoer!

Rob was een grootheid in vele dingen, groots in zijn manier van leven vooral. Het zal een hard gemis worden voor dit festival om uit te varen zonder jou!

Lieve Sonja, Zjoske, Yesse, Yoris en Yetske, ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd. Jullie hebben allemaal iets van zijn grootsheid meegekregen en zijn inspirerende mensen, ik hoop dat jullie je gedragen voelen door al die warme herinneringen die mensen met jullie delen.

Veel liefs, Ursel

Rob kun je niet beschrijven.

Als je geluk hebt, mag je Rob ervaren.

Hij is éen van de meest bijzondere mensen die ik in mijn leven heb ontmoet en ik ben zo dankbaar dat ik een stuk van de reis samen met hem (en Sonja) heb mogen afleggen. Wat een prácht mens!

Er konden 100 problemen zijn, maar als Rob er was, kwam alles goed. Hij inspireerde iedereen om hem heen, duwde mensen naar voren, trok de kar en achter de schermen zorgde hij voor wat vaak alleen hij zag dat nodig was.

Hij zat vol levenlust, humor, creativiteit en liefde. Onvoorwaardelijke liefde voor Son, zijn kinderen, liefde voor kunst, muziek, voor mensen en voor authenticiteit.

Wars van bullshit.

7x ben ik mee geweest op Horizontoer, heb een tijdje geholpen in de organisatie van dit mooie festival en heb daarbuiten ook prachtig mooie momenten samen met Rob en Sonja beleefd. Een rijkdom, sommige mensen maken direct een onuitwisbare indruk en die sluit je voor altijd in je hart. ❤️

Door Rob hebben vele mensen hun levensweg aangepast naar datgene waar ze het diepst naar verlangden.

Hij had de gave om dat bloot te leggen, zelf-opgetrokken barrières met 1 woord of met 1 vraag te laten verdwijnen en hij gaf het rotsvaste vertrouwen dat je het kon, dat je als vanzelfsprekend alles kon.

Ik heb vele mensen hun leven zien veranderen na Horizontoer, zo'n impact dat zijn way of life had.

Zijn gevoel voor vrijheid was eindeloos.

En vrijheid was voor hem niet onderhandelbaar.

Door zijn gevoel van vrijheid zijn honderden mensen bevrijd van hun zelf opgelegde kettingen. En hebben vele jonge mensen een prachtig mooie start gehad in hun jong volwassen leven, hebben vele mensen de ervaring van hun leven beleefd en vele mensen is nieuw leven ingeblazen.

Hij gaf je het gevoel dat je grenzeloos in jezelf kan vertrouwen, zonder ook maar iets terug te verwachten.

Hij en Sonja hebben zoveel gegeven en mensen hebben ook zoveel terug gegeven, want beide zijn als vanzelfsprekend, vol liefde en vooruitgang.

Er valt zoveel te vertellen over Rob, iedereen heeft wel een bijzonder verhaal met betrekking tot hem.

Rob maakte bij iedere ontmoeting diepe indruk.

Ik ben enorm dankbaar om hem in mijn leven gehad te hebben.

Ik koester de gesprekken, de jaarwisselingen, de uitputtende Horizontoers, de verjaardagen en vieringen.

Ze hebben me gered na een moeilijke tijd en ze hebben me op de juiste koers gebracht voor de rest van mijn leven.

Dat is van onschatbare waarde.

En dat hij er niet meer is, is een groot verlies, voor heel veel mensen.

Was de wereld maar vol van mensen zoals Rob!

Dag Rob, je laat een grote leegte achter, vol van liefde en herinneringen!